Page 430 - index Bapaeva
P. 430
Келіппіз дүние деген кең сарайға.
Анамыз итаяққа шомылдырып,
Пәк сумен тазалапты, сылап майға.
Тырбитып жарқанаттын баласындай,
Орапты жабағымен жүні майда.
Ал енді, тыңда, келдік бір жасыңа,
Қосылып балалардың іңгәсына.
Бір күні ә дегенше екі келді,
Аяқта әл-шама жоқ бір басуға.
Торғайдай ұшып-қонған үш те келді
Күл шашып шарқ ұратын үй қасында.
Бір күні төрелердей төртің келді,
Сөйлеткен қызық-қызық тілді ашуға.
Бір күні бәйгекердей бесің келді,
Ойнадық балалармен қыр басында.
Көңілге түйіп көрген-білгендерді,
Айналдық ата-анамен сырласуға.
Қарны ашып қарағымның қала ма деп,
Баланың ата қамқор шаруасында.
Балам деп бауырын езген ата-анаға
Демеу боп тұралық та біз қасында.
Дүние бұл бір керуен сарай екен,
Не жетсін, шамаң келсе, сыйласуға.
Кезекпен келтіріпті күн көрсін деп,
Ұқсатып адамзаттың тұлғасына.
Қарызын ата-ананың өтеу парыз,
Адам боп жаралған соң ту басында.
Бір күні ә дегенше алты келді-ай,
Түзеттік балалықтың салтын енді-ай.
Алтыдан желе аяңдап жетіге кеп,
Сегіздің кірдік базар кентіне енді-ай.
Қыздармен тоғыз жаста үйшік ойнап,
Бұл кезде балаң мінез әрқилы еді-ай.
Одырайып шетке шығып тұрушы едік,
Апама қоям десе айтып енді-ай.
430
⇐ МАЗМҰНЫ